Η Κυρά Σαρακοστή!

"Σαρακοστή" λέμε τις 40 μέρες πριν από την Κυριακή του Πάσχα. Από πολύ παλιά υπάρχει η παράδοση να νηστεύουμε για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο. Παλαιότερα, τις τρεις πρώτες μέρες της νηστείας τις περνούσαν με ψωμί και νερό. Μια μέρα πριν αρχίσει η νηστεία, την Καθαρή Δευτέρα, αυτοί που πρόκειται να νηστέψουν, τρώνε ένα πλούσιο γεύμα με σούπα με φασόλια, χαλβά ή καρυδόπιτα και βέβαια την παραδοσιακή λαγάνα.

Η Σαρακοστή περνά πολύ αργά για αυτούς που νηστεύουν, κυρίως τις τελευταίες μέρες. Έτσι, επειδή παλιά δεν είχαν ημερολόγια για να μετρούν το πέρασμα της νηστείας, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Ζωγράφιζαν τη Σαρακοστή σαν μια γυναίκα χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με τα χέρια σταυρωμένα από την προσευχή. Της έβαζαν 7 πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής. Κρεμούσαν τη Σαρακοστή στον τοίχο και κάθε Σάββατο έκοβαν από ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο και το βάζανε σε ένα ξερό σύκο. Αυτό το σύκο το ανακάτευαν με άλλα και τα μοίραζαν στην οικογένεια. Το σύκο έφερνε γούρι σ’ αυτόν που το έβρισκε.

Για το έθιμο της "Κυρά Σαρακοστής" έχουν γραφτεί και οι παρακάτω στίχοι:

Την κυρά Σαρακοστή
Που’ ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να ’ρθει η Πασχαλιά.

Στο νηπιαγωγείο μας τα παιδιά στόλισαν την Κυρά Σαρακοστή της τάξης, της οποίας στόλισαν την ποδιά  της με νηστήσιμες τροφές από διαφημιστικά φυλλάδια. Μέτρησαν τα πόδια της και συμφωνήσαμε να κόβουμε κάθε Παρασκευή ένα πόδι για να μερήσουμε τις εβδομάδες που μένουν μέχρι να έρθει το Πάσχα. Στο τέλος κατασκεύασε το κάθε νήπιο τη δική του Σαρακοστή και την πήραν στο σπίτι για να μετράνε το χρόνο μαζί με τους γονείς τους.