ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Μια φορά ένα λιοντάρι
Που τον ύπνο είχε πάρει
Νιώθει ξάφνου κάτι τι
Πάνω του να περπατεί!
Κάνει χραπ και το αρπάζει
Το ποντίκι το ζωηρό
Για το στόμα το ετοιμάζει
Μα του λέει το καψερό:
-Μη με φας καλό λιοντάρι
Και θα στο χρωστάω χάρη!
Κι ίσως μια φορά κι εγώ
Χρήσιμο να σου φανώ!
-Χα,χα,χα, γελάει εκείνο
Ποντικάκι μου σ’ αφήνω
Μα πώς θα φανείς κουτό
Χρήσιμο σε δυνατό;
Να που ο χρόνος δεν αργεί
Το λιοντάρι κυνηγοί
Κει στου ξέφωτου τη μέση
Το’ χουν πιάσει, το’ χουν δέσει.
Κι αν βογγάει κι αν βρυχάται
Ποιος τα’ ακούει και το λυπάται;
Μα ο ποντικός γυρίζει
Το σκοινί και ροκανίζει!
Ροκανίζει και δαγκώνει
Το λιοντάρι λευτερώνει
Που γυρνώντας στη φωλιά του
Διηγιέται στα παιδιά του:
-Απ’ τα ζώα τα καημένα
Δεν περιφρονώ κανένα!
Εχρειάστηκα-τι φρίκη-
Ένα ασήμαντο ποντίκι!
"Το λιοντάρι και το ποντίκι" ένας μύθος του Αισώπου δοσμένος σε δυο διαφορετικές εκδοχές στα παιδιά. Σε μορφή ποιήματος αλλά και σε...θέατρο σκιών!
Φυσική συνέχεια η δραματοποίηση του μύθου από τα παιδιά και η αποτύπωση του μύθου στις ζωγραφιές τους!