Τα χελιδονίσματα είναι ένα πανάρχαιο έθιμο, ζωντανό μέχρι σήμερα σε αρκετά χωριά του Νομού μας.
Το έθιμο πέρασε στους Βυζαντινούς χρόνους, διασώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και έφτασε στις μέρες μας.
Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια),κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμυρίζουν τους δρόμους τραγουδώντας: «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζουν τους γνωστούς «Mάρτηδες» (στριφτό νήμα από κόκκινη και άσπρη κλωστή) για να μη μας «πιάνει» ο Μάρτης. Που σημαίνει ότι οι αχτίδες του Μαρτιάτικου ήλιου είναι τόσο καυτές που κινδυνεύουμε να μαυρίσουμε. Και δεδομένου στην παράδοση ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι «αφράτες» και «άσπρες» σαν το γάλα, έπρεπε να φυλαχθούν.
Τον «Μάρτη»τον βγάζουμε από το χέρι μας, όταν δούμε το πρώτο χελιδόνι ή πελαργό, τον βάζουμε κάτω από μία πέτρα κάνοντας συγχρόνως και μία ευχή ή πάλι τον κρεμάμε στον φράχτη της αυλής, να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Έτσι λοιπόν και μεις φορέσαμε τους "Μάρτηδες" -ευγενική προσφορά της κυρίας Σούλας, φίλης του νηπιαγωγείου μας, την οποία και ευχαριστούμε πολύ-,κρατήσαμε και το ομοίωμα χελιδονιού στο χέρι μας και ξεκινήσαμε να τραγουδήσουμε τα Χελιδονίσματα.........
Πρώτα πήγαμε στο 12ο Δημοτικό Σχολείο......
συνεχίσαμε και στον παππού της Μυρτώς......
και στον μπαμπά του Δημήτρη......
Μοιράσαμε "Μάρτηδες" και τα καλαθάκια μας γέμισαν με γλυκά και λεφτά τα οποία μοιραστήκαμε .....
Τα Χελιδονίσματα μπορείτε να τα ακούσετε από τις φωνές των παιδιών του 5ου Νηπιαγωγείου Σερρών στο βίντεο που ακολουθεί
Αλλά σήμερα είχαμε και άλλα κεράσματα από τον Θοδωρή του οποίου η γιορτή ήταν το περασμένο Σάββατο.Ευχόμαστε στο Θοδωρή Χρόνια πολλά και να είναι πάντα γερός, χαρούμενος και ευτυχισμένος!!!
Το έθιμο πέρασε στους Βυζαντινούς χρόνους, διασώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και έφτασε στις μέρες μας.
Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια),κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμυρίζουν τους δρόμους τραγουδώντας: «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζουν τους γνωστούς «Mάρτηδες» (στριφτό νήμα από κόκκινη και άσπρη κλωστή) για να μη μας «πιάνει» ο Μάρτης. Που σημαίνει ότι οι αχτίδες του Μαρτιάτικου ήλιου είναι τόσο καυτές που κινδυνεύουμε να μαυρίσουμε. Και δεδομένου στην παράδοση ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι «αφράτες» και «άσπρες» σαν το γάλα, έπρεπε να φυλαχθούν.
Τον «Μάρτη»τον βγάζουμε από το χέρι μας, όταν δούμε το πρώτο χελιδόνι ή πελαργό, τον βάζουμε κάτω από μία πέτρα κάνοντας συγχρόνως και μία ευχή ή πάλι τον κρεμάμε στον φράχτη της αυλής, να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Έτσι λοιπόν και μεις φορέσαμε τους "Μάρτηδες" -ευγενική προσφορά της κυρίας Σούλας, φίλης του νηπιαγωγείου μας, την οποία και ευχαριστούμε πολύ-,κρατήσαμε και το ομοίωμα χελιδονιού στο χέρι μας και ξεκινήσαμε να τραγουδήσουμε τα Χελιδονίσματα.........
Πρώτα πήγαμε στο 12ο Δημοτικό Σχολείο......
 |
| Με τον κυριο Στέφανο, Διευθυντή του 12ου Δημοτικού Σχολείου |
Αλλά σήμερα είχαμε και άλλα κεράσματα από τον Θοδωρή του οποίου η γιορτή ήταν το περασμένο Σάββατο.Ευχόμαστε στο Θοδωρή Χρόνια πολλά και να είναι πάντα γερός, χαρούμενος και ευτυχισμένος!!!
