Φθινόπωρο!

Ο φθινοπωρινός καιρός, τα πεσμένα κίτρινα φύλλα και τα κάστανα που έφεραν τα παιδιά...

η φθινοπωρινή βόλτα μας στη γειτονιά του νηπιαγωγείου...

η μαρμελάδα μήλο που δοκιμάσαμε....

μας έφερε στο νου μας πολλές φθινοπωρινές λέξεις που μπερδεύοντας τες μας έκαναν μια φθινοπωρινή ιστορία με τίτλο "Ο Θεοφάνης, οι φίλοι του και μια μηλιά"

Τα παιδιά έφτιαξαν μια φθινοπωρινή ιστορία με αφορμή εικόνες του φθινοπώρου

                     Ο Θεοφάνης, οι φίλοι του και μια μηλιά

Μια φορά κι έναν καιρό στον κήπο ενός σπιτιού, μαζί με άλλα δέντρα, ζούσε μια μηλιά με ψηλά κλαδιά, τόσο μεγάλα που δεν μπορούσε κανείς να τα φτάσει.

    Όταν ήρθε το φθινόπωρο τα φύλλα της άρχισαν να αλλάζουν χρώματα και από πράσινα που ήταν όλο το καλοκαίρι άρχισαν να γίνονται κίτρινα, καφέ και πορτοκαλί.

Στο σπίτι αυτό ζούσε ένα παιδάκι ο Θεοφάνης με την οικογένειά του. Μια μέρα ήρθαν οι φίλοι του, ο Φίλιππος, ο Φώτης, ο Φίφης, η Φωτεινή, η Φλώρα, η Φένια και η Φαίδρα για να παίξουν. Τους άρεσε πολύ να τρέχουν στον κήπο, να παίζουν κυνηγητό, κρυφτό, να σκαρφαλώνουν στα κλαδιά της μηλιάς και όταν κουραζότανε καθόταν κάτω από τη σκιά της μηλιάς για να ξεκουραστούν.

-         Με ενοχλείτε με τις φωνές σας!! Ακούστηκε ξαφνικά.

Τα παιδιά ξαφνιάστηκαν, τρόμαξαν , κοίταξαν γύρω τους για να δουν από πού έρχεται η φωνή και μετά κατάλαβαν ότι τους μιλάει το δέντρο.

-         Συγγνώμη για την ενόχληση, δεν το ξέραμε. Τότε θα σε αφήσουμε ήσυχο και θα πάμε να παίξουμε αλλού.

       Έφυγαν και το δέντρο έμεινε μόνο του, στην ησυχία του για πολύ καιρό. Κάποτε ήρθε ο αέρας, φύσηξε δυνατά και τα φύλλα του έπεσαν κάτω κι έμεινε χωρίς φύλλα και χωρίς φίλους. Η μηλιά τότε στενοχωρήθηκε πολύ κι άρχισε να κλαίει δυνατά και το τελευταίο πράσινο φύλλο που της είχε μείνει εκεί ψηλά έπεσε κι αυτό.

  Τα κλάματά της ακουστήκαν μέχρι την παιδική χαρά που έπαιζαν τα παιδιά κι αποφάσισαν να πάνε προς τα κει για να δούνε τι συμβαίνει. Όταν έφτασαν μπροστά στη μηλιά, την είδαν να κλαίει τόσο πολύ που τα δάκρυά της έφταναν μέχρι τις ρίζες της.

-         Τι έχεις, γιατί κλαις; Τη ρώτησαν.

-         Επειδή είμαι μόνη ,δεν έχω κανέναν για παρέα, δεν έχω φίλους, έπεσαν και όλα μου τα φύλλα, και δεν περνάω καθόλου ωραία.

-         Μα εσύ μας έδιωξες!

-         Συγγνώμη που το έκανα αυτό. Κατάλαβα το λάθος μου, είναι πολύ βαρετό που είμαι μόνη. Μπορείτε να γυρίσετε κοντά μου;

-         Θα μας αφήνεις να παίζουμε κρυφτό, κυνηγητό, να φωνάζουμε και να σκαρφαλώνουμε στα κλαδιά σου;

-         Ναι, ναι! κι εσείς θα με προσέχετε; Θα με ποτίζετε; Θα μου μαζεύετε τα μήλα γιατί μου βαραίνουν τα κλαδιά; Κι αν μου μείνουν, θα σαπίσουν, θα χαλάσουν, θα πέσουν κάτω και δεν θα είναι χρήσιμα σε κανέναν.

 Τα παιδιά συμφώνησαν με τη μηλιά και τότε έφεραν καλάθια κι άρχισαν να μαζεύουν τα μήλα κι η μηλιά χαμήλωνε τα ψηλά κλαδιά της για να φτάσουν τα παιδιά και τα τελευταία μήλα. Όταν τελείωσαν, πήγαν τα μήλα στις μαμάδες τους κι εκείνες έφτιαξαν μηλόπιτα, χυμό μήλου, φρουτόκρεμα για το μωρό, μαρμελάδα και κράτησαν μερικά για να φάνε τα παιδιά και να πάρουν βιταμίνες για να είναι γερά και δυνατά.

Τα παιδιά πήραν τα μήλα και πήγαν όλα μαζί κάτω από τη μηλιά για να τα φάνε και να της κάνουν παρέα. Της τραγούδησαν κι ένα τραγούδι, το: «Μήλο μου κόκκινο» και χόρεψαν γύρω της για να την ευχαριστήσουν. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα!!!

Και φυσικά βρήκαμε και άλλες λέξεις που το ονομά τους αρχίζει από το γράμμα Φ,φ, τις οποίες και ζωγραφίσαμε και προσπαθήσαμε να τις γράψουμε..

παίξαμε στον υπολογιστή και μπορείτε να παίξετε ΕΔΩ ....

και τα πεσμένα φύλλα έγιναν στα μάτια των παιδιών καράβια, αεροπλάνα, πεταλούδες, λιοντάρια, αυτοκίνητα, πυροσβεστικά και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.....