Ελάτε να παίξουμε όπως παλιά.....

Ας παίξουμε όπως παλιά! Ένα πρόγραμμα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών μου μας έδωσε την αφορμή να μάθουμε για τα παραδοσιακά παιχνίδια, τα παιχνίδια που έπαιζαν οι προηγούμενες γενιές!
Γνωρίσαμε το παιχνίδι "αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό" και τους κανόνες του...

ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ ΑΛΑΤΙ ΧΟΝΤΡΟ\Με λάχνισμα η με κλήρο διαλέγουμε την μάνα. Τα υπόλοιπα παιδιά κάθονται κάτω οκλαδόν με τα χεριά πίσω από την πλάτη τους και τις παλάμες τους ανοιχτές. Η μάνα που κρατά και ένα μαντήλι μένει έξω από τον κύκλο. Γυρίζει γύρω ρυθμικά τραγουδώντας μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά:«Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό έχασα την μάνα μου και πάω να την βρω. Παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο χορό»

Η μάνα τελειώνοντας το τραγούδι ρίχνει το μαντήλι σε κάποιο παιδί το όποιο σηκώνεται και κυνηγά την μάνα. Αν εκείνη προλάβει να καθίσει στην θέση που κάθονταν το παιδί χωρίς να την πιάσει κερδίζει και μάνα γίνεται τώρα το άλλο παιδί.

                                   

"Περνά περνά η μέλισσα..."

Ομαδικό παιχνίδι που παίζεται σε ανοιχτό χώρο από πολλά παιδιά.

Δύο παιδιά που είναι οι «μάνες», στέκονται αντιμέτωπες με σηκωμένα χέρια και πλεγμένα δάχτυλα σχηματίζοντας μια «καμάρα». Χτυπούν τις παλάμες τους ρυθμικά και τραγουδούν:

Περνά-περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα,με τα μελισσόπουλα και με τα παιδόπουλα.περνά η μέλισα…..

Τα άλλα παιδιά σχηματίζουν μια ουρά και περνούν κάτω από την καμάρα. Όταν το τραγούδι σταματήσει, οι «μάνες» πιάνουν το τελευταίο παιδί της σειράς ανάμεσα στα χέρια τους και το ρωτούν χαμηλόφωνα, ώστε να μην ακούσουν τα άλλα παιδιά, «τι θέλεις; μήλο ή πορτοκάλι;» ή «κίτρινο ή κόκκινο;» ή «Τρίκαλα ή Λάρισα;» κτλ. Οι «μάνες», πριν ακόμα ξεκινήσει το παιχνίδι, έχουν διαλέξει μία από τις δύο επιλογές. Όποιο παιδί πει ότι θέλει μήλο, πηγαίνει πίσω από τη μάνα που έχει το μήλο και όποιο παιδί πει το πορτοκάλι πηγαίνει πίσω από τη μάνα που έχει διαλέξει το πορτοκάλι.

Το παιχνίδι αρχίζει ξανά από την αρχή και η διαδικασία γίνεται μέχρι να τελειώσουν όλα τα παιδιά. Στο τέλος σχηματίζονται δύο ομάδες παιδιών καθεμιά με τη δική της μάνα. Οι ομάδες αυτές, τις περισσότερες φορές, δεν έχουν ίσο αριθμό παιδιών.

Στο σημείο αυτό, τα παιδιά γίνονται δύο αλυσίδες αγκαλιάζοντας τις μάνες. Οι δύο μάνες πιάνονται από τα χέρια ή πιάνονται από ένα μικρό ραβδί και τραβιούνται απο τα πίσω παιδιά. Όποια ομάδα τραβήξει την άλλη προς το μέρος της κερδίζει. Έπειτα αλλάζουν οι μάνες και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή.

Το παραδοσιακό παιχνίδι " Λύκε λύκε είσαι δω;

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

-Βάζω το πουκάμισο μου.

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

-Φοράω το παντελόνι μου.

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

-Βάζω τα παπούτσια μου.

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

-Φοράω το σακάκι μου.

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

-Βάζω το καπέλο μου

Περπατώ, περπατώ μες το δάσος

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ..

-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

-Παίρνω τη μαγκούρα μου και σας κυνηγώ.

Τα παιδιά ακολουθώντας οδηγίες ζωγράφισαν έναν αστείο λύκο και τα ρούχα που έπρεπε να φορέσει προτού πάρει τη μαγκούρα του και κυνηγήσει τα παιδιά....

Έφτιαξαν και ένα παζλ με τον αγαπημενο τους λύκο Ζαχαρία με αριθμούς..

και έφτασε η μέρα που θα επισκεφθούμε τη Βιβλιοθήκη για να δούμε το πρόγραμμα από κοντά...

  Τα παιδιά ξεναγήθηκαν στους χώρους της βιβλιοθήκης, έμαθαν πολλά παραδοσιακά παιχνίδια μέσα από μια παρουσίαση εικόνων, παίξανε "τη μικρή Ελένη" " Πού ντο- πού ντο το δαχτυλίδι,"καθώς και το "Μαντηλάκι" και πολλά άλλα!

Κι όλες αυτές τις ωραίες στιγμές τις αποτύπωσαν στις ζωγραφιές τους!!